Кога ќе заситни со кусите нозе, небарем десет години пајвани носел. Ем работи.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Беше чудно како тој тип луѓе налик на бубалки се намножува во Министерствата: мали набиени луѓе, кои се здебелуваат уште во млади години, со куси нозе, со брзи ситни движења, и со дебели непроѕирни лица и сосем ситни очи.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Кога реши да стане, тој прво тешко се одвали напред, па како мечка се опре на рацете, излази газечки назад додека кусите нозе не му згазнаа на дучемето и дури тогаш одвај се исправи.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Но, само по три чекори по замрзнатиот чардак на снегот, тој можеше многу добро да види како кон неговиот зајко се приближува една голема мачка, со своите меки, еластични стапки, со своите тивки, чиниш лепливи пречекорувања на кусите нозе.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И оној негов предедо, со една покуса нога, се наведнал и речиси се допрел со своето лице во тврдото, полно со миризба на шумите и на дивината, топло, смрдливо влакно од колкот на мечката, а со своите две раце и со двете нозе тој прво ја исправил стапицата, а после се навалил со целата тежина на своето тело над двете маши од двете страни и ја отворил неа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Со гусочкиот клун како да ја спобркал сенката на смртта што кришум, без тие тоа веднаш да го сфатат, ги поклопувала.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Затоа Кирил Сукаловски, Дане Долгманов и Самуил Пендуш со одобрување и со почит на малолетници пред прославен мислител гледале во неговата издолжена става на куси нозе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Дотогаш патилата им ги мелел остробрад Анадолец, половина за нив, половина за прочуениот јавач и веселник Али-бег, од обете половини по неколку фесови брашно за себе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Бил загатлив дивјак со куси нозе, црнките во очните глобови му биле иглести, на преширокиот врат му се протегале остри брчки.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
За таа глава сосем се соответни долгите раце, само не и кривите, претерано куси нозе.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)