Се согласувам дека мора да постои една „критична маса“ на луѓе кои ќе постават ниво. Систем на вредности.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Уринирањето во ветер им го оставам на тие што имаат време.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Не мора да им се изложуваш на луѓе што можеби се поискусни во геј-живеењето од тебе или кои можат да ти ги спорат непроверените мисли за политиката.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Геј- иницијацијата јасно изискува критична маса од упатен народ на едно место.
Со други зборови, степенот на геј- акултурацијата многу ви зависи од друштвената мрежа.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Можеш да си се држиш за неослободените, хетеросексистички, мачо-предрасуди, за одрекувањата, за стравовите и можеш да си најдеш други со кои ти се заеднички.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Можеш и понатаму да си се држиш за идеалниот калап на добриот хомосексуалец: некој доблесен, мажествен, полн самопочит, достоинствен, што не е од „сцената“, непромискуитетен, со конвенционален светоглед и солидно приврзан за традиционалните вредности – прав граѓанин и честит припадник на (стрејт) општеството.
Накратко, појавата на една разбиена, виртуелна заедница и исчезнувањето на една настрана јавна сцена, заедно со губењето на две-три генерации геј-мажи поради сидата, отстрани голем број од условите нужни за одржувањето и за унапредувањето на геј-ослободувањето – за културен и политички вриеж што ја подигнува свеста и за меѓугенерациско пренесување на настраните вредности.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Отсуството на критична маса од геј-мажи што ќе биде физички присутна на едно место го отежнува забрзувањето на темпото на културното геј-софистицирање.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ги елиминира и материјалните предуслови за медиумска култура во чија основа е заедницата, на политички и општествено напредна медиумска култура и, наместо тоа, го поттикнува подемот на сјајните списанија за животниот стил и кабелските канали, кои се насочени кон националната пазарна ниша и кои се темелат врз канонскиот, службен, главнотековен геј-идентитет, а е против прогресивниот интелектуален, политички и естетски израз, особено против облиците на размислување и критика.
Во такви околности, програмата на геј-политиката и на геј-живеењето ги запоседнуваат грижите на луѓе што живеат раштркани и релативно изолирани, заглавени меѓу хетеросексуалците во гратчињата и во руралните подрачја, наместо собрани заедно во велеградските центри.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Пари нема, а и кога ќе се испросат (што додатно ве отсликува како бедник) и кога ќе го направите тој фамозен културен производ (лош, лош, лош) немате кому да му го потставите, бидејќи ниту некогаш постоела некоја попромислена политика на создавање како на релевантна културна критична маса така и на најобичен културен пазар, ниту сега постои, ниту некој прави сериозни обиди барем во иднина македонецот да се искачи барем за две-три скалила на европските листи на консумирање култура, каде што сме, заедно со Албанија, апсолутно заковани на дното.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)