Лесниот црн фустан беше соодветно краток и нежно ме галеше на голата кожа.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Но сламка надеж имаше: пречесен отец Мида, кој препис сочинил на записот, онаа вечер, за она кратко време од излегувањето од одајата со умножението до своето чудно полноќно претворање во букви, оставил краток и нејасен запис за она што го видел.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Најсовршена именка во секој јазик По звучност кратка и јасна, а толку енергична при изговор.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Слушаше заморно вајкање, подвикнување, кратко и грлесто воздивнување на камили.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)
Задачата беше сложена – свирката од еден краток и еден долг тон молеше за неколку поврзани дејства: змиулчето требаше да го најде лулето, да го земе меѓу запчињата и да му го донесе.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
За кратко и слатко задоволство со онаа што на коцката гази како газела во демоде топуци, кои, само ако си фатен, да не речам врзан, па не знаеш ни името како ти е, ти личат дека се секси.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Тогашниот футуристички манифест на Микеланџело е краток и јасен: Се слика со главата, а не со раката (Si pinge col cervello, non con la mano).
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)