Сал за краток миг прекинуваат и само толку, колку за да земат здив, колку за да падне песната во уво, да се вкови во душата.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Усните ѝ затреперија и сал за краток миг се стопија и откако низ нос испушти долга, мачна и таговита издишка, таа тивко, одвај чујно, небаре се плашеше да не ја повреди тишината и молкот и никого да не растревожи, шепнешкум изусти:
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Меѓу гранките на старите попатни дабје мигнува сонцето и само за краток миг в очи им паѓа спопаленото небо.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И во тие кратки мигови на размислување пред заспивање, неодложно ми се врти в глава прашањето: сонцето, светлината, каменот, времето и човекот - што се?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Зборот „некогаш“ е надеж дека пак ќе ја сретнеме загубената љубов, со истиот жар што сите го носиме, пламенот на љубовта кој секогаш во нас гори во симбиозата на вечната опачина на болката.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Само еднаш без страв го земав клучот, отклучив и влегов преку прагот во непознатиот свет и ја откчлучив тајната, невидливото беше видливо, болката се претвори во радост, меланхолијата се претвори во надеж, таму се раѓа животот, универзумот уште еднаш ме прегрна, краток миг кој се претвора во вечност.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Неговите усни изненадувачки совршено ги притиснаа нејзините, под агол од кој таа само за еден краток миг виде како тој ги затвора очите пред и таа да ги затвори своите.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Во тој таков момент, само во еден краток миг, ја слушнав штамата во ноќта.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Или си приказна кусовечна ко тие кругови небо во краток миг заробени во спокојот на водите?
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)