Во Арентовиот „агонистички“ модел на јавниот простор, фокусот е ставен врз моралните и политичките елити кои ја покажуваат својата големина во рамките на еден исклучително конкурентен простор.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Ова наоѓа одраз и во нивните модели на јавниот простор.