Ваквите знаци на писмото во идеографските или семасиографските системи ја заобиколуваат фонетската вредност на конкретниот јазик и адекватно се читаат од претставници на разни јазици, кои ги познаваат тие знаци, т.е. го познаваат она, со кое што корелираат тие знаци.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Бидејќи секој систем на писмо, а особено алфабетот, претпоставува имплицитно претходна фонетско- фонемска анализа на јазикот од страна на составувачот на писмото, тогаш секој систем на писмо претставува најстар пример на лингвистичко истражување во конкретниот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во случајот со фонографските системи на писмо, познавањето на системот на писмо претпоставува претходно познавање на врската меѓу знакот на писмото и конкретниот збор или фонетски сегмент од пониско ниво, слог или звук, во конкретниот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во принцип, ваквата дејност претставува фонетско- фонемска анализа на јазикот, која се спроведува врз основа на споредбата на фонетската страна на јазикот со фонетски единици, кои во определен редослед се претставени во системот на писмото- прототип. Маргина 37 85
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Со други зборови, во таквите системи на писмо планот на содржината изразен со зборовите на конкретниот јазик, непосредно се одразува во знаците на писмото, со што знаците на писмото ја играат улогата на единици, кои покрај зборовите од конкретниот јазик ги изразуваат и универзалните појмовни категории од разните нивоа на апстракции.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во ваквите системи, поимите не ја играат улогата на сигнатуми на знаците на писмото, туку таа улога ја преземаат конкретни зборови со конкретна фонетска вредност или дури и јазички единици од пониско ниво, какви што се одделните слогови и/или звуци.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Првата класа ја сочинува семасиографијата или идеографијата, додека во втората класа влегува фонографијата.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Семасиографијата или идеографијата ја карактеризира онаа класа на системи на писмо, чии знаци не ја изразуваат фонетската страна на конкретниот јазик, туку Маргина 37 83 изразуваат конкретни поими или цели ситуации во непосредна корелација со планот на содржината на јазикот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Овие знаци-еписемони се карактеристични за грчкиот систем на писмо и за алфабетите, настанати врз основа на грчкиот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во случај на обратна пропорција, т.е. на поголемо количество на звуци во јазикот L1, низа симболи остануваат одвишни од аспект на фонетиката на јазикот L.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Од самиот момент на своето создавање писмото претставува целосен систем со доволно количество на графички симболи, кои се неопходни за изразување на основните фонетски антиномии, карактеристични за конкретниот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Процесот на создавањето на системот на писмо не треба да се претставува како резултат на колективно творештво, т.е. на начин, како некое лице во определен временски период создава определено количество на знаци, кон кои некое друго лице додава наредно количество на знаци итн., сѐ додека не настане графички систем, достатен за изразување на фонетските единици на конкретниот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Фонетскиот систем на писмо ги фиксира одделните фонетски единици на јазикот без оглед на нивниот статус во системот на конкретниот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Фонолошкото писмо претставува вештачки запис на звучната слика на јазикот во термини на фонолошките, фонемни единици на јазикот.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Дополнителните знаци во овие системи се создаваат или по пат на модификација на основните знаци или по пат на позајмување на одделни знаци од други извори, при што во некои случаи се користат и постарите системи на писмо на конкретниот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Практично ретки, а можеби и целосно се исклучени случаите фонетското множество од едниот јазик целосно да се совпадне со фонетското множество на другиот јазик, обично, во секој од компарираните јазици се појавува извесно множество од звуци, карактеристични само за конкретниот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Систем на писмо, вброен во фонографијата, со знаци на писмото што прикажуваат определени лексеми од конкретниот јазик се определува како логографски систем и одделниот знак на тој систем е логограм.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Зад секој алфабетски систем на писмо стои единствен создавач, кој според од него одбележан план и врз основа на систем преземен од писмото-прототип го создава новото писмо за својот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Фонетските сегменти, фонетскиот збор, слог или одделен звук станува сигнатум на графичките знаци во системот на писмо.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)