За напомена е тоа што Јакшиќ не беше член на синдикат и не знаеше за своите права (како и каде да ги побара) – но денес, по сите нешта кои му се случија, а му влеаја храброст и сила, тој искрено ја промовира индивидуалната и колективна борба како единствен начин на заштита и остварување на работничките права, како и човековите права воопшто.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“
од Димитар Апасиев
(2011)