козји (прид.) - кожа (имн.)

Тие еднаш изедоа дури и шапка од козја кожа.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
И додека тој, само по еднаш дозволувајќи му на секој селанец да ѕирне во мракот на неговиот свет, со скриено задоволство ја слушал и ја повторувал едноличната песна на камењата, луѓето чекале под стеблак на стар орев и го заборавале тврдиот пешник во тагарџикот од пресува козја кожа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ги слушаше речиси безгласните коментари, или така му се чинеше дека не е далеку денот кога градот ќе го завладеат козарите со нивните кози, дека не е далеку денот на белата, козја контрареволуција, кога неговата фотелја може да ја заземе козарот со титовка од козја кожа.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Главниот козар, несомнено и водач на коза­рите, по име Чанга, кој носеше лека козја наметка, со шап­ка од козја кожа во вид на титовка, прв се поздрави со град­ските челници.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Доаѓал во бела мантија и во чорапи од козја кожа. На вратот му виселе недоза’рѓани клопотарци.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
По секоја молитва и молепствие, вампирот станувал полош.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
На воденичкиот ѕид секогаш висела долга кременарка со изрезбан кундак и ги поучувала копуците да не му се спротивставуваат кога ќе ги заборавел поранешните спогодби.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Нешто морав да сторам. Нацртав голем ној и се качив на неговиот грб.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)