Се состои ли интересот во тоа, да се отворат системите и поредоците? Кога би требало да одговорам на едноставен и класичен начин, би можел да речам дека тоа е интерес за вистината.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Се разбира, таа одговорност веќе не може да се дефинира на класичен начин, како порано.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Само, внимавајте, приказната на ова место може да престане да биде љубовна на класичен начин.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Оваа приказна, значи, е претворена во продавница за љубовната напивка, но таа напивка, како и сите други магични напивки не е безопасна. * На ова место одеднаш прекинав со пишувањето, бидејќи во духот ми се јави кристално јасно прашање: – Зошто ја лажеш?
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Бидејќи, во усмената литература не само што авторот е анонимен, туку рапсодите и народните пејачи по своја волја ги организираат и поврзуваат фрагментите во некаква континуирано подвижна целина нефиксирана од запишувањето, почетоците и краевите секогаш се поместуваат, па всушност веќе и не постојат на класичен начин, се извршуваат непрекинати вметнувања и промени: целината е флуидна, недетерминирана, плурална, токму како и хипертекстот.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)