истрошен (прид.) - камен (имн.)

Ве чекав и ве дочекав Како прашина од истрошен камен Студен камен во очите на змијата Тежок камен во очите на орелот Сив камен во мојата душа.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Ме оплакува Мајка Додека сите вие пред прагот Со свиено колено Чекате да излезам и да ви речам: Овој облак од истрошен камен сум Јас Со зачувано Јас-тво Во самица.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)