Во овој есеј, сакам да ја теоретизирам деструкциската уметност во термините на нејзиниот сурвивалистички дискурс, како и контекстуализацијата на нејзиниот историски проект.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Маргина 37 57 едно широко антрополошко поле, каде што фразата „деструкција-во-уметноста“ ги истакнува процесите што ги одредуваат праксите на терминот внатре во самата институција на уметноста.