Со оглед на тоа, од феноменолошко и дури тривијално стојалиште, засилувањата и тематизацијата за кои стануваше збор сосема се “современи” со двата повоени периоди, со она што се случува во Европа, која силовито се доближува до другото кое дури веќе и не нејзино друго.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
4 Не знам. Сигурно никогаш не би смееле да го напуштиме историското признавање на тие ознаки, но се прашувам дали нешто во сето тоа може да се здобие со формата на само едно „историско означување“, ако тоа прашање воопшто може да се постави а притоа да не се подразбира токму одредена историографска аксиоматика којашто можеби треба да се напушти со оглед на тоа дека премногу е поврзана со разградливи филозофеми.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)