истенчен (прид.) - глас (имн.)

Оддалеку допираше до него истенчениот глас на Глигор.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Хи-хи-хи, - кусо искикоте Шишман со истенчен глас каков што од неговото грло не би се очекувал.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)