А ние, помалите деца, ја чекавме гледајќи го, по којзнае кој пат, истиот филм.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
За разлика од раните бучни неми филмови на коишто со монтажа им беше додаден звукот (на пр. митралезите од Ејзенштајновиот Октомври, 1927), Ворхоловите филмови тематски и концептуално, во својата структура се неми, лишени 102 Margina #15-16 [1995] | okno.mk од монтажа и движење на камерата, значи од филмскиот јазик (Kiss, Eat, Empire), па и нивниот оригинален звук малку би им користел, или пак натуралистичкото озвучување би донело до симнување на нивното естетско ниво и концептуалната чистотија.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
- А овој мојот инженер каде е? - Младен повторно го враќаше истиот филм од почеток.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Иако знаеме дека две проекции на еден ист филм не се секогаш идентични, Ворхол отвора можности за интерпретација, како во врска со звучната слика, т.е. озвучувањето на своите филмови, така и во поглед на редоследот на прикажувањето на ролните и нивниот меѓусебен однос (во Девојките од челзи кој се прикажува симултано на две платна, односот на ролните не е прецизиран ниту временски ниту со распоредот).
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
На изведбата на њујоршкиот дрег-фестивал наречен Вигсток, Еперсон ја искомбинира сцената од Најмила мамичке со други мигови од истиот филм, плус полетната песна „Но жив“ од бродвејскиот мјузикл „Аплауз! (заснован врз другион машки геј-класик, филмот Сѐ за Ева од Џозеф Л.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)