„Имам еден портрет нацртан од едногодишно дете” - пишуваше во својот есеј 1945. година; „Едното око е црвено, другото жолто, а образите париско сино.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Тој јавно се восхитуваше на начинот на кој децата „чкртаат и размачкуваат исто толку спонтано како што и зборуваат”, иако неговата публика не го делеше истиот ентузијазам.