ист (прид.) - кој (зам.)

„Имал среќа“ се велеше и за некој кој за влакно ја одбегнал смртта, не затоа што бил добар човек кој вредело да поживее, не затоа што на време закочил, или затоа што не се колебал да повика пожарна, туку затоа што бил следен од тој невидлив дух кој му го покажувал патот, оној истиот кој ни става чадор во торбата кога почнува да врне, кој го отвора зеленото светло кога брзаме, кој прави на улица да се судриме со луѓето кои сакаме да ги видиме а да одбегнеме други, кој со нашата рака ги влече правилните животни потези, со еден збор, кој ни помага сѐ да биде како што треба.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Дури и неколкуте книги на рафтовите беа истите кои ги остави овде пред тој да замине во 1938 година.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Колку да нема забуна, тој е истиот кој сега има биста пред Синдикатот во Битола, а под неа букет свежо цвеќе во пластична чаша од Скопско.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Онаа истата која со Томо ја одредија како нивна.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Нема. Но тоа се оние исти кои и мене ... Но, ќе морам да дознам...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)