изострен (прид.) - слух (имн.)

Но секогаш неговиот изострен слух ги фаќаше одгласите од стапките на стражарот како длабок пулс во молчаливоста на овој убиствено осамен свет.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ги следеше, сѐ додека со до крајни граници изострениот слух можеше да ги слуша нивните крикови што замреа во темната ноќ.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)