Некој топол и брз ветер, кој уште од изутрина задува по Градишки Пат оттаму, од кај гората, чинеше, потрчај, заграби пепел измешана со плева и таков, усукан и извишен, рашири ги грстовите и развеј ја пепелта и плеват на сите страни.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Би требало да се состави еден македонски буквар кој ќе биде споен и измешан со српскиот, но така што да содржи две третини македонски а една третина српски јазик, и тоа во втората половина...
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Пред овие луѓе јаваше човек на бел коњ, по него три четворица на маски, а остатокот од пет шест души наоружани, но измешани со селани мариовци со бели гаќи и широки кошули.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Да се аскер, не се аскер. Сигурно некој башибозук од Џемаилбег од Агларци, — им проговори на другарите и сакаше да даде заповед на војводите да ги соберат четниците и да се истават повнатре во гората дури да фати мракот, па потоа да се влечкаат некако кон исток.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Па сепак, продолжи да чувствува некое необично неспокојство, во кое имаше страв измешан со непријателство, секогаш кога таа ќе се најдеше во негова близина.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Каранфилчето и сахаринот, сами по себе доволно одвратни, не можеа да го отстранат тешкиот мирис на зејтин; а најлошо од сѐ беше тоа што мирисот на џинот, кој престојуваше во него деноноќно, во свеста му беше неразделно измешан со мирисот на оние...
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Коските на долапот растурени како стари гробишта лежат измешани со сенката на оној што некогаш ги створи ги нема бисерите ѕвездени во водите да тежат ни утрото по класјето и ридјето да гори.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Повторно доаѓам пред долината и таа се отвора како стара книга на залутениот ветар лисјата се шират и во неа влегуваат право високото небо со гребенот на врвот планински што лебди над облаците потоа снегот што се спушта жолт и овенат право во моето срце измешан со поројот во 'рбетот што му шуми.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
„Како е?“, се јавува пак Коле од под сенката. „Што?“, се огласува оздола Вангел и гласот излегува нејасен, измешан со боботењето на компресорот.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Реата од фабриката за вештачко ѓубре, измешана со острите и иритирачки мириси на големите хемиски работилници, ги штипеше носниците.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
1. Влегуваме преку граница, а далеку пред нас се гледа некој чад, измешан со прашина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Ги ѕидаа, тие нови куќички, во еден прекрасен ред, се радуваа заедно со дечињата, што беа останати без куќи во оние неколку воени ноќи, така што веќе беа одвикнати да имаат своја дома, а сега од утро до мрак стоеја крај нивното градилиште и гледаа како никнат нивните нови куќички со своите чудно умни и не според возраста загрижени очи, а после очите на сите мајстори им солзеа, заедно со придушениот плач, измешан со бранливата и надојдената во сапови смеа, на тие дечиња, додека им помогнуваа да се населат.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Куќата е една од најстарите во селото; направена од петаври: од штички и плитар, од лескови прачки исплетени од дирек до дирек како што се плете кош и облепени со кал измешана со плева, слама и козина за поцврста да биде; на многу места калта и испадната од ѕидот и зјапаат дупки низ кои ветерот се провира и свири; во тие дупки птиците се пикаат и прават седела клувкајќи го и користејќи го истиот материјал со кој е облепена куќата; чардакот од куќата виси над патот како дрвено корито спуштено од небото; куќата е затетеравена на едната страна како пијан човек и, изгледа секој миг ќе падне.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Му кажаа на Кире дека и неговиот едноног пријател замина.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Од пазуварката го извади ќесето, свитка цигара од тутунот измешан со тревки и коренчиња.
„Постела на чемерните“
од Петре Наковски
(1985)
Еднаш напладне отидов на лизгање сам; измешан со луѓето, забележав како кон ридот се приближува Надењка и како ме бара со погледот...
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Страшно ѝ е да се спушти сама, о, колку е страшно!
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)