изгорен (прид.) - душа (имн.)

О боже, о мил боже! Сигурно имаше нешто во таа изгорена душа кога толку неразумно, лудо се откажа од среќната, сигурна иднина што веќе му се насмевнуваше.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Може и тој да беше некоја изгорена душа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Проклет да бидам, измачуван од жедта, со часови без водица, со изгорена душа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во твојата изгорена душа, велам и гледам како животот безмилосно продолжува да слика едно ново оплакување.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)