иден (прид.) - генерација (имн.)

Но можам да си претставам мали јазли на отпор, расфрлани овде-онде... мали групи луѓе поврзани меѓу себе, како постепено растат и дури како оставаат неколку документи зад себе, за да може идната генерација да продолжи таму каде што сме застанале ние.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мора да престанеш да си замислуваш, Винстоне, дека идните генерации ќе те одмаздат.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Мене не ме интересира идната генерација. Јас се интересирам за нас.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Идните генерации никогаш нема да чујат за тебе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Камилски почувствува дека разговорот оди видливо на негов терен, на подрачјето на кое се чувствуваше најинформиран, а беше во дослух со генезата на балканското јаничарство, па се надоврза на размислите на Татко: За да се ослободиме од духот на јаничаризмот на Балканот и за да ги спасиме идните генерации, посебно нашите деца, ние треба да ја разбереме неговата генеза, но затоа ќе ни бидат потребни многу време, многу книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Дали елиминацијата на опасните балкански турцизми, како што ги разбираше, ќе влијаеше врз воспитувањето на идните генерации, или тие ќе завршеа како обични јазични анахронизми кои луѓето ги напуштиле?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Беа свесни дека делата биле пишувани во текот на некогашната борба и јунаштво за поттик и пример, но сега тоа не можеше да важи за сегашните, а уште повеќе за идните генерации.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Останувам немоќен да им помогнам на идните генерации, на моите чеда да го најдат вистинскиот пат во клетиот Балкан.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Свесни сме дека е тоа долг и неизвесен процес, но ние сакаме да си го направиме своето, во прилог на идните генерации, за тие да живеат и да работат во слога, разбирање и хармонија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Секоја нова генерација како да е осудена да ги плаќа борчовите на претходните и да не ги презадолжува идните генерации.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ние кренавме наш Кинески ѕид на Балканот, со кој ќе се гордеат идните генерации, спасе­ни од империјалистичките апетити на нашите непријатели.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Им се нанесува голема неправда пред историјата, пред идните генерации, на оние револуционери на кои, без доволно силни аргументи, без да се земат предвид сите околности, им се припишува малодушност, и уште полошо - предавство.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Но ... чуму сиве овие анализи и синтези, индукции, дедукции, редукции, ако ова го повтори и идната генерација, и таа по неа, и таа по неа...?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Верувам дека телото не е свето како што нè учи религијата, тоа е само костим што го менуваме.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Низ моите перформанси, сакам да се осврнам на статусот на телото во општеството денес и во идните генерации, затоа што мораме да се подготвиме за генетскиот инженеринг.“
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Модерниот уметник, симболична личност, идеен творец и слуга на својот сопствен грб: гласник на самиот себе во крстоносниот поход за идните генерации и историјата на неговата уметност.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Всушност, неговата незавршена книга можеше да се смета и за еден вид дискретен и ненаметлив апел до идните генерации дека Балканот треба да почне да ја пишува својата историја низ бројните документи и сведоштва, наместо да чека да ја пишуваат новите победници! Новите јаничари...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со изборот на пазар кој едновремено се движи кон центарот на самоконституцијата, социјалната интегра­ција и системската репродукција, пазарните стандарди тежнеат кон тоа да доминираат над моралната одговорност или да ја заменат, а една од последиците е губењето на одговорноста за оддалечениот странец - без оглед дали тој се јавува во ликот на денешните сиромаси или во идните генерации.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Интересот на државата за дистрибутивна правда секогаш потешко добива легитимација - тоа е рецепта за изборен пораз.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Секој автор духовно се надоврзува на неговите претходници, дури и во сопствениот гневен грч предизвикан од потребата да негира она што пред него се случувало, да го менува тој свет на литературата со преседански обид, со поставување нов патоказ пред идните генерации кој ќе ги оддели од товарот на создадената традиција.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Некои реони се толку многу загадени, што идните генерации ќе мора да ги трпат последиците од загадувањата, да живеат во градот што не може нормално да функционира и се задушува во сопствените еколошки проблеми.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Ние успеавме со Цветана Горски и со моите пријатели да создадеме минијатурна музејска колекција на флората и фауната на Езерото за да ги потсетува идните генерации во бесмртноста, но и смртноста на езерските и крајезерските жители...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ако ни се прескапи рибјите патеки, отворите на браните со прикладни лифтови за да се совладаат висинските разлики помеѓу реката и браните, прескапи во сегашните години на изградбата, бидете убедени дека кога ќе стасаат идните генерации научници, хидроинженери, биолози, кога ќе се откријат и други извори на електрична енергија, тие сигурно ќе настојуваат повторно да го откријат патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тој создава нови супстанции, храна за идните генерации...
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)