Костас Гаврас, синеаст Времето на козите претставува идеална реализација на бунтот на Мирослав Крлежа против канонизираната иконографија на соц-реализмот, тоа е дело кое настанува во процепот на таа идеологија, дело кое успева да се извлече од премногу ограниченото помнење на реалноста, на првата реалност, онаа што е наоколу, помалку и здодевна во својата рационална димензија.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Смеата, на крајот на краиштата, е совршената форма, идеална реализација на модерната, со што се потврдува интуицијата на Бодлер, според која модерната естетика на пренесеното чувство прераснува во психологија, и дури, следејќи ја формулата на Ниче, во една „физиологија” на нервите, на здивот, на мускулите - што сè произлегува од смеата. превод: Ана Пејова Jean-Yves Jouannais - LE SIECLE MYCHKINE OU L’IDIOTIE EN ART (Art Press 216) 32 okno.mk
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)