зол (прид.) - човек (имн.)

8. ЗОЛ ЧОВЕК НЕ ВЕРУВА ДЕКА ИМА И ЛУЃЕ ДОБРИ - пред него се врти светот на рингишпил од злато, а наоколу размрсени само аждаи и кобри од кои му се плете шал за околу вратот...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Усните му беа бузлести, влажни, како џигер посинети и со некоја растегливост поради која час оставаше впечаток на човек со шарм, на ведро небо на кое сепак се појавуваа секавици што оддаваа опасно зол човек.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)