Ваквата слобода на играта та прв впечаток е дека е задушена од бројот на играчите, има потреба од пребројување, но кој тоа ќе го преброи!
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Велам нешто свртен со грб кон очите, го отплетувам коланот со реденици, задоволен сум: ја враќам во шошката да стои тука и да се заканува кон црното и сеништата што надлетуваат над куќата небаре утки и други пилиња со зол глас се.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Истиот тој ден, според датумите што ги спомнува во белешките богобојажливиот старец, тој брза да забележи со неговата бавна рака: Моето сведочење нема друга намера освен онаа што треба да ја расветли темнината на нашите денови и да ги изнесе на показ злите гласови на нашите ноќи.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)