ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Токму кај такво значајно лице се јави нашиот Акакиј Акакиевич, и тоа се јави во најнеблагопријатен момент, сосема неповолен за себе, иако, впрочем, поволен за значајното лице.

А значајното лице, задоволно од тоа што ефектот го надмина дури и очекувањето, и сосема занесен од мислата дека неговиот збор може да предизвика несвестица, крадешкум го погледна пријателот за да дознае на кој начин го гледа тоа, и задоволно виде дека неговиот пријател се наоѓа во најнеодредена состојба на духот и дека и самиот од своја страна почнува да чувствува страв.

Треба да се спомне дека значајното лице веќе не беше младо, беше добар сопруг, почитуван татко на семејство.

И немајќи друго, Акакиј Акакиевич реши да оди кај значајното лице.

Не се погрижи за мојот, и уште и ме искара,“ а сега дај ми го твојот!“

Штом излегол од кабинетот пријателот што беше допатувал од внатрешноста, дури се замислил за кутриот Акакиј Акакиевич.

За не повеќе од пет-шест минути значајното лице веќе било пред влезот на својата куќа.

Наеднаш значајното лице почувствувало дека некој го зграпчил мошне силно за јаката.

Некој од нив, воден од сочувство, одлучи да му помогне на Акакиј Акакиевич барем со добар совет, велејќи му дека тој не би пошол кај реонскиот началник, зашто може да се случи реонскиот, сакајќи да заслужи пофалба од претпоставените, и да го пронајде на некој начин шинелот, тогаш шинелот сепак ќе остане во полицијата, ако тој не им достави законски докази дека шинелот му припаѓа нему; туку дека е најдобро тој да му се обрати на едно значајно лице, дека значајното лице, откако ќе испрати писмо и ќе се поврзе со оној со којшто треба, може да направи работата да тргне поуспешно.

Во тој миг му најавија дека дошол некој си ×евларски.

Сочувствувањето не му било туѓо: на неговото срце му биле достапни голем број добри движења, и покрај тоа што неговиот чин мошне често им попречувал да се пројават.

Но значајното лице, меѓу другото сосема задоволно, од домашните семејни нежности, сметало дека е пристојно за пријателски односи да има пријателка во другиот дел на градот.

Каква дрскост се има раширено меѓу младите луѓе против началниците и претпоставените!

Меѓутоа, одвреме-навреме бил попречуван од налетот на ветрот, кој појавен наеднаш којзнае од каде и којзнае од која причина, просто му го всекувал лицето, потфрлувајќи му снежни парталчиња, поткренувајќи му ја, како едро, јаката од шинелот или, наеднаш, со неприродна сила нафрлувајќи му ја на глава и предизвикувајќи му на тој начин непрестајна грижа како да се ослободи од неа.

Однесувањето и обичаите на значајното лице беа солидни и величествени, но не многу сложени.

Значајното лице беше во својот кабинет и разговараше многу весело со некој си неодамна пристигнат стар познајник и другар од детството, со којшто се немал видено неколку години.

Но ужасеноста на значајното лице ги надминала сите граници кога тоа видело дека устата на мртовецот се искривила и, откако повеала од неа страшна гробна реа и ги изговорила зборовите: „А!

Пред сè, би било праведно да се каже дека значајното лице набргу по заминувањето на кутриот, сосема сотрениот од него Акакиј Акакиевич, почувствувало нешто слично на сожалување.

Не си ги чувствуваше ни рацете ни нозете.

Неговата сопруга, сѐ уште млада жена и дури и доста убава, прво му ја подавала раката за бакнеж, а потем, откако ќе ја преобрнел на другата страна, таа му ја бакнувала неговата рака.

Но тате молчел и никому не проговорил ниту збор за она што му се случило, каде бил и каде сакал да појде.

Лицето на чиновникот било бледо како снег и изгледало сосема како на мртовец.

Но ние, впрочем, сосема го бевме напуштиле значајното лице, кое, всушност, одвај да не било причина за фантастичниот правец на инаку, сосема вистинитата приказна.

- Што, што, што? – рече значајното лице. – Од каде насобравте ваква смелост?

Имено каква и во што се состоела положбата на значајното лице, тоа остана непознато сè до денес.

И така, значајното лице се симнало по скалите, седнало во санка и му кажало на кочијашот: „Кај Каролина Ивановна!“, а самото откако раскошно се завиткало во топлиот шинел, ја задржало онаа пријатна положба, од каква што не можеш ни да измислиш подобра за рускиот човек, то ест, кога самиот на ништо не мислиш, а меѓутоа мислите сами влегуваат во главата, една од друга попријатни, не оставајќи ти дури ни таков напор да луташ по нив и да ги бараш.