златен (прид.) - коса (имн.)

Во тој миг не знае чиј глас е тоа и кој ми ги прифатил мислите.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
EVENTIDE Ветерот нѐ прима во вечерна свила. Под нашите кошули со кокетни крила пулсот кревко трепти со благост на сирак; некој е жеден денес, ние сме телесни секојдневно ни мавта една блиска вила кон истиот пехар со пурпурна шира да појдеме во нашите движења извесни додека сме спокојни, додека сме лесни.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Златните коси им блескаат, зрел сноп се на сончева светлина.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Стално сенката е коса над зраците што ја носат се открива низ златна коса таинство од најчист воздив просто движење на ноздри везден секаде што ползи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Стално сенката ја носат безброј шепоти што просат во нараснат, темен облак кракот мрмлив им се протнал Златнозаба, пред твојот одсјај! okno.mk | Margina #32-33 [1996] 134
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Изигруваше панкер и можеби ја зашеметуваше месечината со својата накострешена златна коса.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)