Опишувањето на она што го гледав одејќи од реката кон кулата, синиот пајак со златна глава го сфати како игра на зборови.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Она што не можеше да го види синиот пајак со златна глава, притаен во моите пазуви, му го опишав во себе, додека црвеноокиот и зеленозабиот ме водеа кон кулата.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Пајакот со златна глава воздивна во себе.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Не ќе се радувам помалку ни јас да можеше тој да појде со мене кон Пупипафија и да живее таму.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Синиот пајак со златна глава безгласно се кикотеше под мојата кошула.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Зад планина сончев пожар. Над реката самрак жеден.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Синиот пајак со златна глава ме посоветува од моите пазуви: Замолчи Пупи Паф, не преизвикувај ги, Своите сили за друго чувај ги.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
ДЕН ЗА ПРЕСМЕТКА
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Помеѓу реката и шумата на четирите годишни времиња удри граната.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Глас се разнле низ Европа: „Без прекин и без замор Рокамонболо нива копа, Ќе засади семче само!“
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Од една врата влеговме низ друга и веќе бевме во широка одаја, не премногу осветлена, но сепак достатно за да видам необично суштетсво, прилично слично на полип: огромна многуока глава, од која се протегаа долги пипала.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Се изгуби како и пролетта со сето свое шаренило пред малку.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
Пееше пајакот со златна глава. Неговата песна гласно ја повторив и додадов: Слободата, Пајо, ни мавта со рака...
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)
И штотуку го рече тоа, синиот пајак со златна глава го снема.
„Пупи Паф во Шумшул град“
од Славко Јаневски
(1996)