зимски (прид.) - сон (имн.)

Под претпоставка дека сега е зима, животните и луѓето запаѓаат во своевиден зимски сон, т.е. инертност.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не знам дали потоа спие со неа или излегуваат На прошетка Тоа се толку тајновити нешта, За нив никој ништо не раскажува Само знам дека во едно од идните утра мечката ме разбудува Од зимскиот сон и грубо бара да играме нова партија шах Фигурите се убаво подредени а Кралицата, Кралицата со некој Нов нескриен пламен во очите нестрпливо чека Да го повлечам првиот потег И да ја упатам кон нов пораз. на Прочка 2001
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Му се зарадуваа на сонцето, му се зарадуваа на синото небо, на облаците, на ветерот, се зарадуваа и почнаа да раснат. Ѝ се радуваа на пролетта, на летото, на есента, а кога ќе дојдеше зимата задоволно го сонуваа долгиот зимски сон.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Само уште поцврсто ги стегна своите пупки и повторно се вовлече во зимскиот сон.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Мечката Мирна три години го преспиваше зимскиот сон во една пештера.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)