зимски (прид.) - ноќ (имн.)

Навечер, во долгите зимски ноќи, крај топлиот оган, дедо ти ти прикажува за „млад Гоце Делчев војвода“.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тој е и во твоето срце, затоа што е тој срце во нашите срца!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Имаше нешто гротескно во судбината на сега веќе куциот човек и на уште неколкумина негови пријатели кои, во една вејава зимска ноќ, во времињата кога земјата беше затворена за патувања и преселби, тргнаа да бегаат преку граница, преку Каба Планина, кон Грција, а оттаму, како што веруваа, во Америка или во некоја друга слободна земја.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сепак, јас се сеќавам на многу моменти кои, се уште, како секвенци од некој дамнешно прожектиран филм се движат низ мојата глава.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Секогаш кога ќе поминам покрај зградата спроти училиштето, која повеќе ни одалеку го нема истиот изглед, чинам како да го слушам отчукувањето на часовникот над зеленото креденче во собата, во која со часови игравме домино со Борис Кривошеев, во долгите зимски ноќи, додека баба ми ми плетеше ракавички во различни бои. Брзав да пораснам!!!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ведрата зимска ноќ ја простираше својата ледена тишина.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бојан ги рашири прстите и ги забуца во меката грива на кучето, Стрела чучна на прагот од колибата со спрчнати уши, насочени кон темнината и тишината на снежната зимска ноќ.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Па помисли дека и сега, во оваа зимска ноќ, крај распламтениот оган, ќе потече некоја од приказните за легендарниот Димитар Волчарот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Долго стоеше, не чувствувајќи како студенилото на јасната зимска ноќ го пробива до коски.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Набргу се слеа со темната, снежна зимска ноќ.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Му се стори дека го слушна и лаењето на дедо Ивановите кучиња, но не беше убеден во тоа, зашто колибата на старецот беше далеку и само во најмирните, ведри зимски ноќи лаењето на кучињата можеше да се слушне и долу, во Гогов Валог.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Малку им беше тоа за да ја поминат сити долгата зимска ноќ, но снегот што се пластеше, без знак дека брзо ќе престане, го гонеше на претпазливост.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
„Џуџето Муртко“ – си дофрлаше секое утро во огледалото иако ѝ беа доволни само три часа добар сон, весело да запретка во постелата, дури и кога утрото е студено како зимска ноќ.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Со по малку растреперените прсти од долгите саати стегање на перото ја запали свеќата, ја стави на масата и се загледа во полната месечина.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Ветерот што цел ден виеше се смирил и тој ја почувствува убавината на мирната зимска ноќ речиси како душевно блаженство.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Во ноќите, во долгите зимски ноќи, се туку завиваат волци околу селото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А и страшно беше надвор, во тие долги зимски ноќи. Ти е страв да погледнеш, а не да излегуваш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не се уморени, и ако заспијат сонот им е плиток: на секое лавнување на кучињата се разбудуваат, се превртуваат и поткашлуваат. Сѐ се слуша во тие зимски ноќи. 32
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Леле колку подолги стануваа тогаш тие зимски ноќи!
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во долгите зимски ноќи - калливи или виуличави, закитени со мразулци или уште неоладени од испливиот здив на студот - ловечката страст е поврела и понеобична кај селаните.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Затоа ќе покушам емоционално да ги ставам на куп: „Читачката“, „Зимска ноќ“ и „Коњи на поило“, плус таписеријата на полугола риба со лелеава плетенка вешто сплетена од три клопчиња дебел мохер.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Во зимските ноќи долго, мирно спиеше, склупчено на леглото од гранки, лисја и мов, што ѝ го направи крај огништето.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Не сакам да заборавам, целиот живот ќе се сеќавам на една бела зимска ноќ, на хармонијата и виртуозната слобода на снежните кристали, кога се заколнавме на вечна љубов која ќе трае засекогаш.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Од тогаш талкам по патиштата на мојава сирота душа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Не згрешивме, ќе трае засекогаш, во најинтимните и најскриените делови на нашите срца, чувана од секаква нечистотија што ја носи овој проклет живот.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Мојава душа не ја дочека смрта, зошто умре долго пред неа, во таа студена зимска ноќ заедно со мојот сон.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Вистинска зимска ноќ, а во неговиот поглед тоа прилегаше на една топло расплавена цветна априлска или мајска утринска ледина во која цветовите, испреплеткани со рамката на една заедничка слика, те повикуваат со добрината на играта која, до колку не ја прифатиш, цел живот ќе тагуваш, ќе се каеш, ќе болуваш.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Една студена зимска ноќ кога парното греење беше исклучено, осаменоста го нападна Н повеќе од било кога.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)