зелен (прид.) - поле (имн.)

Опустеле зелените полиња, поцрвенеле од крв бистрите реки и потоци.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
И тие биле вешти борци кои живееле буквално во седлата од своите коњи.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Далеку назад останаа нивите и оризиштата а пред нив се спружи темно–зелено поле, како бескрајна нива, прошарена тек–тук со понекоја ретка врба.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Градот чекаше додека планетата кружеше низ вселената, следејќи ја својата орбита околу сино-белото сонце, а годишните времиња минуваа носејќи мраз, па оган, а потоа повторно мраз и пак зелени полиња и пожолтени ледини на лето.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Непријателот по стапките од коњите да види дека во тврдината доаѓаат засилувања и дека тврдината не ја напуштал никој.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тоа беше она што од далеку се гледаше како огромно зелено поле. Свртеа малку налево.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)