здрав (прид.) - разум (имн.)

Податокот 5.  Оваа и следната точка, главно, се темелат на споредбено-историската анализа на Д. Апасиев под наслов „За плебејската идеологија“, направена во склоп на коавторскиот зборник (заедно со професорите С. Шкариќ, Б. Ванковска, Љ. Цуцуловски и М. Ѓурчинов): Социјализмот во XXI век – минато, сегашност и иднина; СПМ, Скопје, 2010; стр. 114-156. 16 дека вработеноста на членовите на семејството сè помалку обезбедува пристоен живот без сиромаштија, буди сериозна загриженост кај секого со хуманистички настроен и здрав разум, и повикува на вклучување на алармот.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Вадим почна да наликува повеќе на шумски дух отколку на научник, и најмногу се плашеше да не ги изгуби своите математички способности.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Меѓутоа, колку и тоа да е чудно, најмногу од сите беше исплашена Ирина; таа лежеше во градината на трева и ги милуваше своите дебели бутини; стравот од лудило ја беше приковал за земја; но и во ужасот, таа покажуваше здрав разум: овој настан ги урна нејзините планови, и сега се плашеше и да помисли на тоа да го напушти Вадим; „кому би можела да му требам ваква“ - се матеше во нејзината нежна глава...
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На челото е умот (Отецот), значи, со здрав разум, во срцето е црквата, домот на Синот, значи со здраво, чисто срце, десното рамо е силата (Светиот Дух), значи, со цврсти раменици, тој да ни ги крепи рамениците, да бидеме исправени, зашто рамениците ни го крепат целото тело, и на левото рамо кажуваш Амин, нека биде така!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тоа е проблем на елементарно здрав разум.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Иако ризикувајќи да испаднеме неумесни (бидејќи текстот навистина ги преминува границите на здравиот разум), го истакнуваме повеќе како симбол за состојбите во македонската култура, отколку како обид невкусно да се подбиваме со нечии неумеења.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Сѐ уште синтаксата на здравиот разум е исто толку опскурна колку и очигледна.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
„Очигледно дека е прашање на обичен здрав разум дека децата не треба да возат кола, дека не треба да им се даде оружје. 114 okno.mk
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Ваквиот животен стил, што за повеќето луѓе би бил нарушување на здравиот разум и достоинство, за Кабаков беше поттик и гориво за целото негово творештво.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тоа е крајното место, коешто е едвај видливо, далеку зад „култивираната” земја каде што логосот ја определува перспективата, и каде што се отелотворува, во еден вид апотеоза на безумието, напуштањето на логиката и на здравиот разум кон што се стреми модерната во целина.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Здравиот разум налага младите луѓе да се заштитат.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Продадениот интелект изгледа како најголем шарлатан кога се обидува да одбрани нешто што е неодбранливо и се коси со здравиот разум, но мора да го прави тоа за да не ѝ откаже љубов на спонзорската партија.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
За претходните генерации се верувало дека не го разбираат светот толку коректно и потполно колку што го разбираме ние.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Бидејќи тие исто звучат (за него), во неговото поврзување на А од différance со пирамида,20 или во целосната структура на неговиот Glas: секоја страница од неговата книга содржи нееднакви колумни текст, едната за Хегел а другата на Џин Женет, кои понекогаш се чини дека се поврзани една со друга а другпат дека се целосно раздвоени.21 Со модернистичката недоверба во здравиот разум и предрасудите е поврзана одбојноста кон авторитетот и традицијата.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таа може да се најде, на пример, во неговото асоцирање на германското Ich (“јас”)19 со хебрејското Ish (човек).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Модернистичката филозофија исто така стреми да го занемари здравиот разум и да биде одбојна кон предрасудите.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оваа карактеристика, се разбира, е во врска со претходната; обврзани да ги докажат нивните гледишта со едно множество порцедури кои ги прифаќаат како средство за доаѓање до вистината, модернистите не можат да прифатат едно уверување само затоа што е општоприфатено.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Иако неговата расправа има некаква онтолошка важност (како и сите епистемолошки расправи), оваа важност е првенствено изведенка од епистемолошките промислувања.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Свесен за својот крај, со последната капка здрав разум, се изгубил во планината и никогаш ништо повеќе не се слушнало за него. Умрел на волчешки начин.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Науката и технологијата на модерното време бараат, пред сѐ, здрав разум и постојана будност.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Можеби поради нејзиното присуство не само во собана туку и во моите размисли?) Всушност во објаснувањата во кои непотребно се бев вплеткал избегнав една голема глупост, посакав во еден момент и себеси да се спомнам како жртва на оние многу чудни одлуки што не ги донесува здравиот разум туку насмевката или своеглавоста на моќникот. (А нели, неупатените се уште и мене ме сметаа за моќник) Но за среќа навреме се сепнав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
На Таша и реков (раководен од желбата да ја утешам а притоа и да не ја заобиколувам вистината) дека постојат повеќе случаи како нејзиниот, во кои правдата не го избрала најдобриот пат а во движењето се определила за најбавната варијанта, лазењето!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но, бидејќи, главно, не ни се појавуваат како изреки, туку како перцепции за светот или како чувства однатре или како длабоко лични и оригинални пронигби, тие и понатаму кај многу луѓе обезбедуваат извесна приврзаност на интуитивно рамниште.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Вистина е, кога ќе се изнесат смело во вид на изреки, како што направив баш сега, нема таков што при здрав разум би ги одобрил.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога страсната заинтересираност на некој маж за конзервација на историски предмети или за реставрација на дела од некој период се доживува како знак дека тој го има „психолошкиот карактер на жените“ (да се послужам со формулацијата на Едвард Карпентер), тогаш општествениот јазик на родот набрзина се преведува како природна стварност на полот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа ласкава слика за геј- културата – на гејството како култура – не е сосема нова, иако нејзиниот пробив во ткивото на примените идеи што го сочинуваат здравиот разум на стрејт- општеството е релативно скорешен.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мажите дејствуваат, жените настапуваат. ‌Убаво е, вистина, да се отфрлат ваквите невкусни поимања како идиотски, како обични бизарни општествени предрасуди – надминати, старовремски, ветви, карикатурални.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Општествените конструкции, со други зборови, не се неточни и погрешно е да се смета дека општествената анализа имплицира дека темелните интуиции за светот ни се заблудени и неосновани.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Разликата меѓу стилот и содржината или меѓу стилот и сушноста е пресудна за разграничување на изгледот од стварноста: стилот важи за женствен, а сушноста за мажествена, бидејќи мажественоста длабоко се занимава со вистинската содржина на нештата, додека женственоста се занимава со несериозни работи како што е изгледот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Причината поради која е добро да му се одолее на запаѓањето во конвенционални начини на размислување за родот, начини какви што постојано промовира родовата идеологија на нашето општество, е што инаку ќе бидеме склони да прифаќаме, без соодветно да ги разгледаме, многу невистинити претстави за жените и за мажите кои би ги сметале за крајно неодржливи кога не би се совпаѓале со поларизираните концепти на родот што ги зајакнува родовото стереотипизирање претставувајќи ги како чист здрав разум.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете зошто на коментатори на културата како Камил Палија и Харви Менсфилд, кои мешетарат со такви предрасуди или ги мобилизираат за да им дадат на своите ставови божемна убедлива разумност, секогаш им успева да си најдат восприемлива публика – публика која е и тоа како готова да си ги фрли во вода наводно „политички коректните“ уверувања (кои, како прво, очигледно не ги ни пригрнала многу ревносно и искрено) во корист на нешто што лесно, но делотворно, се протнува како чиста природна стварност и како очигледен здрав разум. ‌Ова само покажува колку од она што го сметаме за стварност е, всушност, општествено конституирано без да престане да ни изгледа стварно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Конкретно, би се залетале, без многу-многу внимателно размислување, сите навики, практики, ставови или интереси што нашата култура ги дефинира како нешто немашко или како нешто што отстапува од конвенционалните норми на мажественоста да ги сметаме за „женствени“, без разлика дали имаат некаква врска со навиките, практиките, ставовите и интересите на некоја жена што навистина ја познаваме.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сосема се согласувам со Фелоус дека честопати во стереотипите има вистина – „Колку и да изгледаат ветво“, вели Фелоус, „геј-стереотипите се корисни за испитување на природите на геј-мажите “ (246) – но кога таквите стереотипи ги претвора во архетипови (х, 247) и во вистини за нашата природа, Фелоус премногу полага верба во клишеата, во општествените фантазии за мажественоста и за женственоста кои ни изгледаат очигледни и точни само затоа што се сообразни со распространетите, општоприфатени поимања на полот и на родот, поимања што излегуваат крајно некохерентни штом ќе ги разгледаме одблизу.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Космичко верување: Прифаќање на комплексноста, желба да се биде “хаос- дизајнер”. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 40 Тимоти Лири НАРЕДНИТЕ ДВАЕСЕТ ГОДИНИ При одговарање на прашањето за предикција на следниот стадиум во човековиот развој, практичниот здрав разум сугерира да се издвојат карактеристиките важни за опстанок на нашиот вид.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Но брзото ширење на оваа мутациска идеја (мем) од 1960 до 1990 година, беше резултат на масовната достапност на неврохемиската и електронската технологија. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 56
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кои се нашите одлики што ни овозможуваат да опстанеме?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Овој културен мем вклучува интелигенција, личен пристап до информации, антиидеолошко потпирање на здравиот разум, ментални вештини, зголемена свесност, интелигентен консумеризам-хедонизам, лични комуникациски вештини.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мем- идејата не е нова. Контракултурите одат наназад најмалку до Хермес Трисмегистус, и ги опфаќаат Сократ, Парацелзус, Ренесансата, Волтер, Емерсон, Торо, Дадаистите, Ѓурчиев и Кроули.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Револуцијата напролет само ќе нѐ уништи наполно нас и ќе ги уништи плодовите добиени од неа досега, зашто таа ќе биде насочена не против Турција, а против неа и реформаторските сили и затоа што тоа ќе биде не по наши сметки, а по сметките на некоја голема сила и некои мали балкански држави што ќе нѐ натераат нас да се дигаме, а после ќе нѐ остават на сретпат; најпосле, затоа што ако ние против сите аргументи на здравиот разум пак подигнеме востание, ќе бидеме само основа на дипломатска борба меѓу реформаторските држави и некоја трета, која борба ќе се сврши само со нашето поништување.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Јас мислам дека прстот во устата се става колку да се зачува здравиот разум, односно да се спречи истекувањето на непристојните, неочекуваните, непријатните зборови.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Велат, по некоја инерција, дека телото веќе не се управува од самиот... или некоја глупост од овој тип; ѝ противречи на механиката и на здравиот разум.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Зашто тоа мртовците во сандакот стануваат така тешки?
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Здравиот разум најверојатно би ни кажал дека тоа е јаболкото во центарот на најдолниот слој на пирамидата. Да видиме.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Обете приказни ги илустрираат начините на кои здравиот разум нé наведува на заклучоци кои што не се во склад со начинот на кој ние мислиме дека светот треба да работи - начини што 94 okno.mk се темелат врз верувања што ние сме ги создале преку животното искуство на набљудување.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Накусо, скоро секое согледување - или неговата спротивност - може да се земе како суштинско опфаќање на секојдневниот, шаренолик, здрав разум.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Метаболизам на дискусијата Кампања за здрав разум и обновлива енергија.
„Зборот во тесен чевел“ од Вероника Костадинова (2012)
Живееме во опасни времиња. Важно е будно да се држиме до здравиот разум сите заедно, меѓусебно.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
На моменти нагласуваше дека инаетот, поточно неговите балкански семантички варијации тешко би можело рационално да се објаснат бидејќи тој произлегува од ирационална состојба на духот, тешко се поврзува со здравиот разум.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Со други зборови, имаше нешто ирационално во балканскиот дух кое ниту овој збор, а ниту други не можеа да го доловат целосно.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На жителот на Океанија не му е дозволено да знае ништо од основните поставки на другите две филозофии, но затоа го учат да се згадува над нив како над варварска навреда на моралот и здравиот разум.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Па има закон, има полиција, има, најпосле, здрав разум.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Како и да е на една опитна и достоинствена коала Која била на аудиенција и кај Римскиот Папа Секако ѝ прилега да верува дека толку време не сонувала попусто Сеедно што севезден се распространува општењето во здрав разум И што еукалиптусите сѐ повеќе се наврнати од кисели дождови.
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Служењето војска за регрутот, особено ако е со здрав разум, каков што беше Едо Бранов, е мачна и понижувачка работа, принуден за целосно потчинување на нешто во што не гледаш никаква смисла.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На логиката на еден здрав разум ова никојпат не ѝ влезе в глава, но затоа Хегел и го изврши своето епохално откритие, со тоа што ја надмина оваа логика.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Погледнете го јаболкото додека не е начнато а потоа утврдете на што ќе заличи откако ќе бидат сторени спомнатите касаи – ми објасни Никола Леко алудирајќи на потребата да се користи здравиот разум.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Поумно е да се потпреме на здравиот разум одошто на налудничавите идеи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нашето се поголемо научно разбирање за тоа знаење нѐ носи далеку од тврдењето дека нешто е очигледно затоа што така ни вели здравиот разум.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Во денешно време тешко се наоѓа човек со здрав разум, кој не размислува деструктивно и кој знае што значи љубов и семејство.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)