згрчен (прид.) - во (предл.)

Сега, кога му се чинеше дека некому одамна умрен му го открива својот бог, оставаше да го лазат спомени и се мачеше да не шибне како дожд во својата исповед, како понекогаш кога ќе беше сам и згрчен во некоја бескрајна и болна тишина.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
- И што ти е, јас да не ти ја запалив куќата? И смешно и морничаво.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Гледаше со замаглен поглед во темето на Отец Симеон згрчен во еден ќош и потпрен со брада на своите коленици.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Се откачи месецот, а Стојан Ванков остана да лежи згрчен во својата постела, остана болен и без капка сон во очите.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Беше средностав, згрчен во дваесетгодишно палто, бос, неизбричен, со тешко определиви години. беше човек што со нешто особено во исто време привлекуваше и одбиваше и долго се паметеше.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Попот, згрчен во стуткана мантија, дремел чучејќи, во мудречко исчекување бил чиниш, луѓето околу него да побараат тој да им пресуди.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)