По некое време затропаа чекори по калдрмисаниот двор и дојдоа до вратата; се крена жапката што ја држеше вратата затворена однатре и таа се подотвори, подзина како уста, притоа и ѕвонецот обесен над неа штракна чудно, непријатно.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Значи, кога видов така, дека резето не е ставено, виси како кога портата е отворена, подисплашено и со надеж дека се лажам, заклучив дека портата е затворена однатре.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)
Јас сум толку добро затворен однатре што одвај некој би можел да влезе.
„Човекот во сина облека“
од Мето Јовановски
(2011)