Особено не оние побележити познајници чии семејства и лично ги познаваше како заслужни за различни домени од општествениот живот на Отечеството, некои и како луѓе заслужни во последните војни што нивната заедничка татковина ги водеше од почетоците на ова изразито немирно столетие.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
- Ја коа ти викав ти не ми веруваше - му велеше Спасе, кој се сметаше за заслужен во новонастанатата ситуација.
„Двоглед“
од Горан Јанкуловски
(2011)