Тој ми кажа дека ги плашам луѓето и дека тоа, како и тоа што лажам, е една од причините зошто не можам да се задржам на работа.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Не кажувај работи како, “Би сакала да ⥊ ја расчепам устата”; ако треба да кажеш нешто вакво, кажи го на заобиколен начин, не директно, инаку ќе ги преплашиш луѓето.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
На мошне заобиколен начин Дерида како да навестува дека странската, источна митологија внесена во Федар вопшто не е странска, туку е составен дел од Платоновиот сопствен дискурс - значајна придодавка, би се рекло, која треба да се смести вон, а всушност припаѓа внатре.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Ако мораш да лажеш, барем кажувај мали лаги, ми вели тој.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
И на најблиското ниво од најситни поединости во текстот и во најширока можна смисла, тоа се идеите што претставуваат влог во односот меѓу Борхес и Дерида.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)