Оттука е јасно оти добро разбраните интереси на Турците и на Македонците им диктираат не да си ги трошат нивните сили во меѓусебна борба во полза на заедничките нивни непријатели, ами да си подадат еден на друг рака и да ги отстранат сите фактори што им пречат во нивните пријателски односи и заеднички интереси.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Меѓу Бугарите и нас има многу малку заеднички интереси сега.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во минатото, владејачките групи на сите земји, иако можеле да го утврдат заедничкиот интерес и според тоа да го ограничат уништувањето од војната, се бореле едни против други и победникот секогаш го ограбувал поразениот.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тој потоа рече дека Татко со идеите на Фаик Коница за супериорноста на природните над вештачките јазици, за кои добил поддршка од авторитетните умови на времето како Гијом Аполинер, Реми де Гурмон и други, веќе проникнал во успешното толкување на релацијата вештачки јазици-јаничаризам во генералната тема која им беше од заеднички интерес.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Овие тројца „балкански Дон Кихотовци” ќе ги поврзе заедничкиот интерес за јагулите.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Јавната сфера дефинирана од страна на Арент јасно припаѓа на машката елитистичка управувачка активност на полисот.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Агонистичкиот политички простор на полисот што Арент толку високо го вреднува бил овозможен само преку исклучување на големи групи од грчкото општество – меѓу кои жените, децата, робовите, надничарите, резидентните не-граѓани, и сите не-Грци - иако токму нивниот труд бил тој што им овозможил на грчките мажи да го посветат своето време на заедничкиот интерес за политичко здружување.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Топографски симбол на политичкиот живот во античкиот грчки град-држава е агората, главниот градски плоштад, каде што граѓаните ја практикувале својата граѓанска доблест преку директна дискусија за прашањата од заеднички интерес.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Растот на оваа 97 сфера за Арент означува пропаст на јавниот простор на политиката и негово дегенерирање во „псевдопростор на интеракција, во којшто поединците веќе не ’делуваат’ туку само ’се однесуваат’ како економски производители, потрошувачи, и урбани жители“.115 Меѓутоа, мора да се напомне дека Арентовиот приказ на агонистичкиот политички простор на грчкиот polis е крајно идеализиран, исто како и Хабермасовиот профил на буржоаската јавна сфера.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)