Ги чувствуваше сега тие два живота како две напоредни линии, кои ниеднаш не се приближиле ни за една сламка и кои беа секогаш осудени да остануваат најдалечни една од друга, колку што било возможно тоа, колку што го позволувал тоа животот во едно заедничко време и во едно село со доста честите совпаѓања на судбините.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Нашето заедничко време. Ќе ни го одземат нашето заедничко време...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)