И може дека беше обично заблуден во своите мисли, со сенка на испитото лице, баш него често ќе го фатеа да му расправаат маки и патила.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Во постелата, покрај мене, со поглед загледан во таванот и заблуден во некои други глетки, ѕуреше татко ми. Брат ми тој ден не отиде на дуќан.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Остана, сѐ дури не помисли на себе. Остана, сѐ додека не се прибра од сите страни, каде што беше расплинат, сѐ додека не се најде застанат и заблуден во таа темнина. Сега се повлече во своето легло.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)