Понекогаш има блага, едвај забележлива насмевка; понекогаш ’рчи гласно како трактор.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Беше секогаш со ведната глава ама никогаш без една чудесна блага и одвај забележлива насмевка на усните што му се ширеше по целото лице.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)