жив (прид.) - ѓубре (имн.)

-Изроду! - повика тој и јурна кон старецот. -Шпион... Живо ѓубре.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Лицето му се вцрви и згрчи, како некој да го удрил по образот или како да му грабнал нешто најсвето.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)