жив (прид.) - е (гл.)

Жива е, рекол Ристе. Таа ми е стрина, мажена е за стринка Анѓела.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Жива е само уште Вичо планина, само неа не можеле да ја тргнат и овие неколку нови зданија. Сѐ друго исчезнало.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
— Жив е, прашувам? — Жив е, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Да, жив е тој, тој не умрел, неговата бесмртност до денес се насетува!
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)