жив (прид.) - бев (гл.)

Миша, како мртовец, можеше да зборува со јазик на писател.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Коља, пак, кој како жив беше писател, често зборуваше неумесно и грдо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Проклет да бидам, каде ќе излетаат, тоа беа високи прозорци, речиси до таван, и надежта да се остане жив беше никаква.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Но на Салила не му беше му било „пишано" тука да загине, та бајонетот во темницата беше го прободил лесно крај десните ребра и така жив беа го закопале.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)