Во секој случај, иронијата дава делотворно и спремно оружје против неизбежната општествена форма чие идеолошко дејствување изискува, за да може да претегне, и некритичко верување во неа и насилна потврда на нејзината автентичност.
Со мака извојуваната иронична визија на машката геј-култура за лажноста и за изведбениот карактер на семејните чувства бележи и нешто поопшто и подлабоко за емоционалниот израз.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Таа ја одразува самата структура на општествениот живот на чувствувањето.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Или, поточно, трагедијата да се претвори во мелодрама.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Зашто, она што трагедијата не може да го преживее е и најблагото знакче дека можеби, само можеби, е „малкуцка изнасилена“.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Одново и одново во примерите што ги наведов излегува дека токму од жената машката геј-култура го презема екстравагантниот, историски стил на емоционален израз, го пародира и си го присвојува како средство за поединечно и колективно машко геј-себеизразување.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Не може да се избави од впечатокот, или од сомнението, дека нејзините напнати изливи на емоционален израз можеби се надуени повеќе од строгите услови што ги налагаат екстремните ситуации што ги прикажува, на смртните страданија што биле побуда и сигнал за сета таа страст.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Општествената и емоционалната неавтентичност можеби се во средето на визијата на трагедијата за светот, но тоа е погубно за трагедијата како форма.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Зашто ги подучуваат на практичните примени на иронијата.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Или можеби важи спротивното: задоволството со кое машката геј-култура си ги усвојува овие филмови го одразува ироничниот став што геј-мажите го негувале долго за да се оградуваат и, на тој начин, да се изолираат од штетните театралности на семејниот живот – но, без да ја одрекуваат смртната сериозност на тие театралности, без да им ја одрекуваат моќта да нанесат вистинска повреда и болка.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)