едноличен (прид.) - глас (имн.)

Густав моча зад куќата. Густав црта со јагленче на столбот од оградата. Густав мастурбира.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Клара почна да зборува бргу, со едноличен глас: „Густав трча по собите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таква беше горката судбина на нашето семејство на двете страни од границата: едни знаењето на туѓите јазици ги спасуваше во тешките времиња во животот, други ги завиваше во црно... * Којзнае уште колку во мислите ќе трагав по сликите напластени во свеста од раскажувањата и потрагата по минатото на семејството за татковото враќање од Цари­град во куќата пред мене, за заминувањето и враќањето на мојот чичко од Лондон, враќањето на мојата тетка во Албанија, доколку од занесот не ме извлечеше сеприсут­ниот и едноличен глас на водичот Х.Х.: - Ги разбирам вашите чувства, по 38 години да се најдете пред прагот на родниот дом!
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)