единствен (прид.) - жив (прид.)

Во него живеат единствените живи фосили.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тој е единствениот жив остаток од Леон.  Самуел Ароести го разбуди силно тропање по вратите. Веднаш знаеше што е.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Единствениот жив дел од главата на поп Аркадија беше една црна мува, ѕунѕурка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ние двајцата, сред собата простум, тој насрчен кон мене, бевме единствените живи луге овде над езерото и никаков друг здив, ни некакво ехо.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Освен тоа, тој горд аскет е единствениот жив човек во градов кој размислува во систем, наполно свесен за своите претходници и наследници, и ја вложуваа сета своја интелектуална енергија да го образложи terminus medius меѓу метафизиката и животот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)