Под една бука... Не под една бука – буката живее само триста години!
„Ненасловена“
од Анте Поповски
(1988)
Се потпирам на една бука, така со челото на мовта, како на небричен образ од некој роднина.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Одеше до една бука преку потокот и, потонат во снегот до стомакот, го бодеше дрвото со роговите, се чешаше од неговата рапава кора.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
А онаму, еј, под оној рид, Чукар се вика, пак има таква една бука, а местото се вика Велков Гроб.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Од под една бука стана и се упати кон нив висок и строен партизан. Трајче го препозна. Тоа беше Планински.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)