ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Значи, во текот на последниве 25 години односите помеѓу Бугарија и Македонија почиваат не врз почва на еднакви традиции и задачи, а на чисто трговска основа т.е. едниот го експлоатира другиот.

Со себе носам бури и насмевки Последен воз до светлиот yид спротивности кои немаат значење се случува да ја промашиш станицата тоа е дел од неоформеноста Верувам во лажни вистини сладок е крајот кога го нема и дозволувам да бидам шут добро е да имаш сопствена бездна Би создавал нашминкани прасиња а немоќта да ја криеш во џебот но тие се раѓаат такви секогаш е денот посветол од сонцето имаат стаклени очи, памучни уши држи во прегратка две птици и дрвени нозе. едната го носи гласот на стихот Сум градел и поинакви долини другата е само обична птица преплавени со отсечени јазици Два дена го сонувам патот пробиени ушни тапанчиња дел од него е покриен со сомот распукани черепи и истурени мозоци дел се губи во празнината Сето тоа го најдов наоколу своеглаво го напуштам празниот стол Во мојот, Во твојот, Во било чиј град на него останува мојата трага среде парковите без трева и земја мирис на изгубеност во етерот чуден е овој глас. среде згради и улици од бетон и асфалт. okno.mk | Margina #8-9 [1994]

Мама Кристл смртно се навреди и рече: „Јас не знам откога тоа златото е отровно!?“, на што професор Џеф елаборираше: „Па така во една епизода од Д-р Хаус еден го труеја со злато“.

– „Сполај ти, Господи, сполај ти, бре стрико, што беше била клетвата лоша, им рекол Силјан, татко ми кажуваше за две пилиња што се кај нас в поле, едното го викаат Сиве, а другото Чуле.

Ристо мој и уште некои други рекоа: - Ако оваа држава е држава на сите и ако сите се рамни, тогаш нека ги казни арамиите и сите што пљачкосуваат.

Си отиде во Америка. Ме остави со синот Ристо.

Да му кажам дека останав сама, да му кажам дека Ристо... дека Ристо не знам како е, што прави...

Стопанот мој со едната го фати за појас, со другата за краватата, го подигна, и го ничкоса во снегот.

Како посилници Дедомразовски, така си вообразиле во своите главчиња, за време на големиот танц не играа, само дежураа, а додека едните го правеа тоа, другите подзадремуваа на санките.

Едното го замижува, а со другото го гледа. „Доксим Тренчески е толку скржав“ , еднаш рече Лазор Ночески, „што и гревот свој не сака да ти го даде“ .