Се најдоа чекорејќи крај левиот брег на реката пред белото, прекрасно здание на Театарот, со мал цветен парк изграден пред војната во псевдокласичен стил, небаре пресаден од Виена или Париз, се најдоа во срцето на некогашното Еврејско Маало (на сефардски la male).
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Патот Татко и Камилски ги водеше кон просторот на некогашното Еврејско Маало.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Пределот крај реката, под тврдината Кале го насели засекогаш меморијата на смртната тишина, градот се осиромаши засекогаш за срцевината на неговиот живот...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Се случи канџите на Хитлеровиот фашизам да ги однесат неповратно невините жителите на скопското Еврејско Маало во логорот на смртта во Треблинка.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
За таа цел ја избра просторијата десно од чардакот со големи ромобоидести прозорци од кои се гледаше реката и тврдината Кале, над Еврејското Маало.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Со текот на времето Татко како да стануваше посредник помеѓу своите книги и животот преку пенџерињата на чардакот и од таа перспектива ги одмеруваше своите идни чекори.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Паричката спокојно, без да ја погледне, Кијмет ја клаваше во џебот на ветвата дреа, слична на долама, висната до под глезните, сетне со умилна благодарност во очите ќе се лизнеше покрај Безистенот, покрај фурната на Боро Калешката, па прудолу покрај берберницата на Ставре и Цветково меанче, низ Еврејското маало за да исчезне во сенките на дворот на црквата Св.Богородица.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
На Закинтос, се сеќава Карер на толкувањето на татко му, тие односи отсекогаш биле толку блиски што зад ѕидовите на еврејското маало живееле не само јудејски, туку и православни грчки семејства.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Еврејско маало. Не го препознавам. Се гледа само дел од улица.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Островот или наследените односи, воспитанието на почит и разбирање меѓу поединците во секоја верска заедница, што се негуваат од генерација во генерација, се тие што се чуваат како пламенот на домашното кандило, како реликвија, како највисока светија, како стара, наследена икона во домашниот иконостас, како свитокот со цитат од Тора поставен на влезот од секој дом од некоја поранешна генерација закинтски Евреи?
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Колку убави мермерни скали имаше старата куќа во еврејското маало и колку змиулесто беа поставени!
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Колку згодни нозе имаше ќерка му на стопанот која севезден поттрчуваше кога се качуваше по мермерните скали на старата куќа во еврејското маало! (море, не ќе да поттрчуваше, таа беше ептен флегматична!?) И сѐ така, воздишки и исчудувања, колку извичници, толку прашалници.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Откако ќе го одминевме Театарот, стапувавме во тогашното Еврејско маало и ќе се најдевме на подножјето на блискиот рид, пред нас неочекувано се извишуваше ребресто исечената глинеста утроба на ридот во која времето длабеше низ помеките делови, особено по големите дождови и поплавите на реката, па создаваше длабоки, кривулести пештери, од кои беа изградени сегашните скривалишта за заштита од бомбардирањата и другите напади врз градот...
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Постојано бев во дослух со гласовите што идеа однадвор.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Во тие ноќи, додека ги раскопувавте ѕидовите на куќите во Еврејско маало, воопшто не заспивав.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)