душевен (прид.) - потрес (имн.)

Повеќе промрморив отколку што изговорив: - Тежок душевен потрес.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тој космички миг на среќавањето со мртвото тело на Рацин на плоштадот, покриено со знамето на земјата, на неговата земја за која живееше, страдаше и пееше, тој молневит душевен потрес, таа отворена рана, страдалничка, на елегичните стихови на неговата Балада што нѐ сплоти сите во плач и липање беа, можеби потсвесно, но длабоко во чувствувањето и мислата оној никулец што ги откриваше како еден нов, дотогаш непознат свет на болката на постоењето и на убавината на зборовите, мојата чувственост, мојата приврзаност и определба за поезијата.
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Кога отидов да им го кажам ова и да се посоветувам со нив, тие ми рекоа: „Овој начин на лекување се применува кај оние болни што пред тоа, по пат на некој шок или на душевен потрес, го изгубиле видот, слухот, или говорот... а потоа, по ист пат, по ист начин, кај нив се создаваат вештачки шокови, вештачки потреси кои на некои болни им овозможуваат повторно да им се врати она што го изгубиле...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)