И навистина: подоцна, под тој шатор, во тој совршен круг, јас го најдов својот душевен мир; го пронајдов центарот на светот, се пронајдов себеси во тој центар, израснав како маж.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Јас знам дека секогаш кога имам потреба од душевен мир и спокојство погледнувам кон небото, зошто само таму во тој безграничен простор, каде границите се вишок сетилата ми се слободни, живот без грев, ин оптима форма.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
За многу работи во животот не можеме да се разбереме, секогаш има вина и виновник, но никогаш не може да биде погрешно ако ја кажеме вистината, ќе излезе од нас и не мора да се враќаме назад, на крајот човекот е светлина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Сѐ беше добро; јас го најдов својот душевен мир во циркусот, и мислев дека веќе ништо не може да ме измести.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
У тој момент е опседнат со дилемата дали да ги разбуди пријателите од соседните викендички и со нив да ужива во животот и во сѐ она што создал... или... да седне во белата кожна фотеља од својот монструозен глисер, да го разбранува мирното езеро и силно да го почувствува душевниот мир што му го овозможува државата у која живее.
„Тибам штркот“
од Зоран Спасов Sоф
(2008)
За душевен мир секојдневно му дарувам парче од својата душа.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)