Кога останува стеблото без плодови, неблагодарните луѓе (алузија на придружбата) заминуваат. Трагаат по друго стебло.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
А понекогаш потсечено, потскокнува и наместо со врвот, паѓа со потсеченото стебло и стои... или погодено во средината, се цепи и само тресокот го продолжува неговото живеење се додека не падне и кутнато не се навали врз друго стебло... А човекот?...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)